Ιστορία του καζίνο στην Σοβιετική Ένωση: πώς η ιδεολογία επηρέασε τη στάση προς τον τζόγο

Η σοβιετική εξουσία από τα πρώτα χρόνια της ύπαρξής της επεδίωξε να αλλάξει εντελώς το σύστημα αξιών της κοινωνίας, συμπεριλαμβανομένης της αντίληψης για τα ψυχαγωγικά δρώμενα που σχετίζονται με τα χρήματα.

Η ιστορία των καζίνο στην Σοβιετική Ένωση συνδέεται άμεσα με την κομμουνιστική ιδεολογία, η οποία θεωρούσε τον τζόγο ως υπόλειμμα του αστικού παρελθόντος. Κάθε μορφή στοιχημάτων, ρουλέτας, πόκερ και ακόμη και αθώων παιχνιδιών με κάρτες υπάγονταν σε αυστηρό έλεγχο, με το κράτος να ρυθμίζει κάθε πτυχή του τομέα.

Επανάσταση και έναρξη απαγορεύσεων στην ιστορία των καζίνο στη Σοβιετική Ένωση

Μετά τα γεγονότα του 1917, η νέα εξουσία αποφάσισε να διακόψει τους δεσμούς με τις προ-επαναστατικές συνήθειες, συμπεριλαμβανομένων των τυχερών παιχνιδιών. Ήδη στις αρχές της δεκαετίας του 1920 τα τυχερά παιχνίδια κηρύχθηκαν απαράδεκτα στη Σοβιετική Ένωση και η πλειοψηφία των καταστημάτων έκλεισε. Το κράτος θεωρούσε ότι τα πρώτα καζίνο στη Σοβιετική Ένωση, που είχαν διατηρηθεί από την αυτοκρατορική εποχή, υπονομεύουν το εργατικό ηθος και διαμορφώνουν στον πληθυσμό την επιθυμία για εύκολα κέρδη.

Μαζί με το κλείσιμο των νόμιμων καταστημάτων, ξεκίνησε ο αγώνας ενάντια στα υπόγεια κέντρα και τα κατράνια που συνέχιζαν να λειτουργούν μυστικά. Δικαστήρια, κατασχέσεις και συλλήψεις έγιναν μέρος της κρατικής πολιτικής. Ωστόσο, η αυστηρή στάση δεν κατέστρεψε το ενδιαφέρον της κοινωνίας για τον τζόγο και έθεσε τις βάσεις για τη δημιουργία μιας πολύπλοκης και αντιφατικής μοντέλου, το οποίο περιγράφει την ιστορία των καζίνο στη Σοβιετική Ένωση.

Ιδεολογικός έλεγχος και προπαγάνδα

Η κομμουνιστική ιδεολογία διαμόρφωνε μια νέα στάση έναντι των χρημάτων, της εργασίας και της αναψυχής. Κάθε δραστηριότητα που συνδεόταν με τον κίνδυνο και το κέρδος αντιλαμβανόταν ως “καπιταλιστική εξάρτηση” και αντιτίθετο στην εργατική ηθική. Οι αρχές εφάρμοζαν ενεργά προπαγάνδα, ισχυριζόμενες ότι οι στοιχηματικές στοιχηματικές, οι νίκες και ο προσωπικός εμπλουτισμός βλάπτουν την ανάπτυξη της συλλογικής κοινωνίας.

Στις εφημερίδες και τον κινηματογράφο, τα τυχερά παιχνίδια απεικονίζονταν ως σημάδι υποβάθμισης της ηθικής. Έτσι, η ιστορία των καζίνο στη Σοβιετική Ένωση εξελισσόταν υπό την επίδραση ιδεολογικών καθορισμών, με την ιδιωτική τυχερή βιομηχανία να υφίσταται αυστηρή πίεση.

Κρατικός έλεγχος και “Σπορλότο”

Παρά τους αυστηρούς περιορισμούς, οι αρχές συνειδητοποίησαν ότι δεν ήταν δυνατόν να εξαλείψουν πλήρως το ενδιαφέρον για τον τζόγο. Γι’ αυτό, τη δεκαετία του 1970 δημιουργήθηκε η κρατική εναλλακτική λύση – το “Σπορλότο”. Οι λαχειοφόροι επέτρεπαν τη διεξαγωγή νόμιμων στοιχημάτων, με όλα τα έσοδα να καταλήγουν στον προϋπολογισμό για την ανάπτυξη του αθλητισμού και της πολιτιστικής ζωής.

Η νομιμοποίηση ορισμένων μορφών τυχερών παιχνιδιών δεν άλλαξε την προσέγγιση της εξουσίας στα καζίνο, τη ρουλέτα ή το πόκερ. Η απαγόρευση παρέμεινε αυστηρή και όλες οι υπόλοιπες μορφές θεωρούνταν παράνομες. Η απόφαση σταθεροποίησε ένα μοντέλο, σύμφωνα με το οποίο η ιστορία των καζίνο στη Σοβιετική Ένωση ακολουθούσε τον δρόμο του αυστηρού ελέγχου και της ελάχιστης ανοχής για οποιαδήποτε μορφή ιδιωτικής τυχερής βιομηχανίας.

Υπόγεια κέντρα και η κουλτούρα του κρυφού παιχνιδιού

Οι αυστηροί περιορισμοί έφεραν μια νέα υπόγεια βιομηχανία. Στη Μόσχα και το Σότσι εμφανίστηκαν κλειστά καταστήματα, όπου συναντιόταν πλούσιο κοινό, κομματική ελίτ και έμπειροι παίκτες. Εδώ έπαιζαν κάρτες, διοργανώνονταν πόκερ τουρνουά, γίνονταν κληρώσεις με υψηλά στοιχήματα.

Σε αυτά τα καταστήματα εργάζονταν επαγγελματίες κρουπιέ, ενώ ο έλεγχος για την ασφάλεια ήταν σε υψηλό επίπεδο. Συχνά μεταξύ των συμμετεχόντων υπήρχαν έμπειροι απατεώνες που χρησιμοποιούσαν πολύπλοκα σχήματα για να απατήσουν τους αντιπάλους τους. Παρά τους κινδ