nl 
ru 
de 
ar 
es 
hi 
en 
fr 
it 
pt 
el De Sovjetregering streefde vanaf de eerste jaren van haar bestaan naar een volledige verandering van het waardensysteem van de samenleving, inclusief de perceptie van amusement met geld.
De geschiedenis van casino’s in de USSR is direct verbonden met het communistische gedachtegoed, dat gokken beschouwde als een overblijfsel uit het bourgeois verleden. Alle vormen van weddenschappen, roulette, poker en zelfs onschuldige kaartspellen vielen onder strenge controle, en de staat reguleerde elk aspect van de sector.
Revolutie en het begin van verboden in de geschiedenis van casino’s in de USSR
Na de gebeurtenissen van 1917 besloot de nieuwe macht de banden met voorrevolutionaire gewoonten te verbreken, inclusief gokhuizen. Al aan het begin van de jaren 1920 werden gokspellen in de USSR als ongewenst beschouwd en werden de meeste instellingen gesloten. De staat was van mening dat de eerste casino’s in de USSR, die nog uit de keizerlijke tijd stamden, de arbeidsmoraal ondermijnden en de bevolking aanzetten tot gemakkelijke winst.
Samen met de sluiting van legale instellingen begon de strijd tegen ondergrondse clubs en gokhuizen die in het geheim bleven opereren. Rechtszaken, inbeslagnames en arrestaties werden onderdeel van het overheidsbeleid. De harde aanpak vernietigde echter niet de interesse van de samenleving in gokken en legde de basis voor de vorming van een complex en tegenstrijdig model dat de geschiedenis van casino’s in de USSR beschrijft.
Ideologische controle en propaganda
Het communistische gedachtegoed vormde een nieuwe houding ten opzichte van geld, werk en vrije tijd. Elke activiteit die verband hield met risico en winst werd gezien als “kapitalistische afhankelijkheid” en tegenovergesteld aan de arbeidsethiek. De autoriteiten voerden actief propaganda in, waarbij werd gesteld dat weddenschappen, winsten en persoonlijke verrijking schadelijk waren voor de ontwikkeling van een collectieve samenleving.
In kranten en films werden gokamusementen afgeschilderd als tekenen van moreel verval. Zo ontwikkelde de geschiedenis van casino’s in de USSR zich onder invloed van ideologische opvattingen, terwijl particuliere gokbedrijven onderhevig waren aan zware druk.
Staatscontrole en “Sportloto”
Ondanks strenge beperkingen begrepen de autoriteiten dat het onmogelijk was om de interesse in gokken volledig uit te roeien. Daarom ontstond in de jaren 1970 een staatsalternatief – “Sportloto”. Loterijen maakten het mogelijk om legale weddenschappen af te sluiten, waarbij alle inkomsten naar de begroting gingen voor de ontwikkeling van sport en cultuur.
De legalisatie van bepaalde vormen van gokamusement veranderde de houding van de autoriteiten niet ten opzichte van casino’s, roulette of poker. Het verbod bleef streng en alle andere formaten werden als illegaal beschouwd. Dit besluit bevestigde het model waarbij de geschiedenis van casino’s in de USSR zich ontwikkelde langs de lijnen van strikte controle en minimale toelating voor alle vormen van particuliere gokbedrijven.
Ondergrondse clubs en de cultuur van verborgen spel
De strenge beperkingen leidden tot een nieuwe schaduwindustrie. In Moskou en Sochi verschenen besloten instellingen waar welgestelde mensen, partij-elite en ervaren spelers samenkwamen. Hier werden kaartspellen gespeeld, poker toernooien georganiseerd en werden er loterijen gehouden met hoge inzetten.
In dergelijke instellingen werkten professionele croupiers en het veiligheidsniveau was zeer hoog. Vaak waren ervaren oplichters onder de deelnemers, die ingewikkelde schema’s gebruikten om hun tegenstanders te bedriegen. Ondanks het risico op arrestatie, ontwikkelde de ondergrondse industrie zich actief en werden dergelijke instellingen een belangrijk onderdeel van hoe de geschiedenis van casino’s in de USSR zich ontvouwde.
Waarom gokspellen als gevaarlijk werden beschouwd
Om het beleid van de autoriteiten te begrijpen, is het de moeite waard om de redenen te bekijken waarom gokactiviteiten negatief werden gezien:
- wedden en winsten werden gezien als symbolen van het bourgeois levensstijl;
- zorgen over het verlies van controle over financiële stromen en de verspreiding van ondergrondse instellingen;
- de connectie van privéclubs met criminele kringen en illegale inkomsten;
- de wens om burgers op te voeden die gericht zijn op werk en niet op gemakkelijk geld verdienen;
- ideologische nadruk op collectivisme, waarbij individuele belangen worden uitgesloten.
Deze factoren vormden een streng beleid ten opzichte van de gokindustrie en bepaalden rechtstreeks hoe de geschiedenis van casino’s in de USSR zich gedurende decennia ontwikkelde.
Populaire vormen van gokamusement die standhielden
Ondanks officiële verboden bleven veel vormen van gokspellen een deel van het Sovjetleven – zowel legaal als illegaal. Onder de meest voorkomende kunnen worden genoemd:
- besloten gokhuizen met hoge inzetten en professionele croupiers;
- ondergrondse kaartspellen onder de intelligentsia en ondernemers;
- roulette en poker in clubs van de elite in Moskou en Sochi;
- staatsloterijen, waaronder “Sportloto”;
- niet-officiële straatweddenschappen en totalisators.
De combinatie van legale en illegale formaten toont de dubbelzinnigheid van de Sovjetbenadering van gokken en verklaart waarom de geschiedenis van casino’s in de USSR zo tegenstrijdig was.
Keerpunt jaren 1980: eerste stappen naar verandering
In de jaren 1980 veranderden de economische crisis en het begin van de hervormingen de aanpak van de regulering van amusement. De autoriteiten begonnen de gedeeltelijke legalisatie van casino’s in grote steden te bespreken. De eerste experimentele zalen verschenen in Moskou en enkele toeristische regio’s.
Hoewel de projecten onder streng staatscontrole stonden, getuigde de mogelijkheid van hun verschijning zelf van een koerswijziging. Het afrondende stadium dat beschrijft hoe de geschiedenis van casino’s in de USSR veranderde, weerspiegelt de overgang van strikte verboden naar het voorbereiden van de grond voor toekomstige wetshervormingen na de val van de Sovjet-Unie.
Conclusie
Het communistische gedachtegoed bepaalde de houding ten opzichte van gokamusement gedurende de hele Sovjetperiode. Harde censuur, controle, repressie en tegelijkertijd de ontwikkeling van ondergrondse clubs creëerden een tegenstrijdige realiteit.
De analyse van historische feiten toont aan dat de geschiedenis van casino’s in de USSR niet alleen de strijd van de staat tegen “bourgeois gewoonten” was, maar ook een voortdurende weerstand van de samenleving tegen verboden. De tegenstellingen tussen ideologie en de belangen van mensen legden de basis voor toekomstige transformaties, die al begonnen in de nieuwe economische realiteit van de jaren 1990.
